Clubliefde + Puinhoop = Machteloosheid

Beste havenkearls- en dearntjes uut Rotterdam,

5-0 winnen van een club die binnenkort misschien niet meer bestaat, leuk hè? Drie punten kwijt en die vijf doelpunten kunnen jullie ook vergeten. Misschien net dat aantal punten en doelpunten waarmee jullie de kampioen van 2016 hadden kunnen worden. Of waarmee jullie Feyenoord weer de voorronde van de Champions League had kunnen bereiken. Of überhaupt Europees voetbal, want zo goed gaat het met het Nederlandse voetbal niet meer. En dan gun ik jullie als Twentefan zijnde nog meer dan die club uit Amsterdam, maar dat is een persoonlijke kwestie.

Die club uit Amsterdam wist in ons Eanske niet te winnen en verliest maar één schamel puntje bij het doemscenario van de eeuw. Want zo voelt het voor ONS, nu we van alle kanten te horen krijgen dat onze club op de rand van de afgrond staat! Waarom zongen jullie afgelopen zondag nog liever over Jupiler dan over jullie eigen Feyenoord? Jullie zijn JUIST de fans die moeten weten hoe het is om je club zo te zien lijden. Jullie als fans van dat Feyenoord dat ONS FC Twente op de slachtbank legde.

We zagen met 1000 uitsupporters hoe JULLIE Feyenoord ONS FC Twente compleet van de mat speelde. Als uitsupporters mochten we blij zijn dat er nog één ploeg mooi voetbal op de mat legde. Jullie spel was het aanzien nog waard. We hebben uiteindelijk uit pure ellende elkaar moppen staan vertellen in het uitvak. Eén van onze supporters vroeg zich zondag nog hardop af wie er die ochtend nog seks met zien dearntje had gehad. We hebben staan juichen en applaudisseren om de vriendelijke oude man die deze vraag beantwoordde met: “Joah, ikke, veurdat ik vanochtend de busse in mos!”. Dankzij hem hebben wij nog kunnen juichen op die ellendige zondag. Juichen zat er in de wedstrijd totaal niet in voor ons als Twentefans. Maarja, hoe kan het ook anders. René Hake (je weet wel, die stroman annex interim-coach, of hoe we het bij FC Twente ook altijd moeten noemen) heeft de keus uit onervaren jeugdspelers en over het paard getilde talentvolle spelers, die tezamen geen vuist kunnen maken in een kolkende Rotterdamse Kuip. Die mooie Kuip, die wij ooit ook hebben laten kolken, toen we de bekerzeges van 2001 en 2011 mochten vieren. Magische momenten. Als Twentefan koester ik deze. Mogelijk, zeer waarschijnlijk, maken we dit nooit meer mee. Dit kunnen wij mogelijk nooit meer vieren.

Liefde maakt blind. We doen alles om onze liefde te kunnen zien, te kunnen omarmen. De passie die jullie voor Feyenoord hebben. Diezelfde passie hebben wij voor FC Twente. Clubliefde pur sang! Het mooiste wat er is in de voetballerij. We willen jullie niets verwijten, maar wel aan het denken zetten. Onderhand is het merendeel van de Twentefans zich ervan bewust dat we sportief gezien moeilijke seizoenen tegemoet gaan. We gaan graag naar de thuis- en uitwedstrijden, al is het maar om de gezelligheid. Samen zingen (of schreeuwen) en samen een biertje (of dartig) drinken. Zoals het hoort, zoals het moet zijn. Verliezen zullen we waarschijnlijk vaak doen. Die gedachte doet pijn, maar er valt best nog wel mee te leven.

Het gevoel van onmacht dat wij nu als supporters ondervinden, dat doet wel pijn. Het is een puinzooi bij onze club. Iets waar je als supporter vrij weinig aan kunt doen. Noch de liederen die we zingen, noch de omzet die we maken, dragen bij aan het wegwerken van die puinzooi. We zijn machteloos. We kunnen op dit moment alleen maar hopen, duimen en bidden (ookal bun ik niet gelovig) op een gunstige uitkomst. En dan is (gedwongen) degradatie naar de Jupiler League nog altijd beter dan het intrekken van de proflicentie.

Als we dan in de Jupiler League nog maar wel Grolsch mogen drinken. Want die biertjes smaakten zondag toch nog steeds mieters lekker op de terugweg in de supportersbus.
Proost! Op een goede afloop!

© Wouter Swam

De kronieken van een matchday: #TWEpec

Toegegeven, clubliefde verdwijnt nimmer. Het mag wellicht overdreven klinken voor mensen die niets om voetbal geven, maar FC Twente dwaalt elke dag rond in je gedachten. Het is iets wat je overkomt en gelukkig is er geen remedie voor gevonden. Vroeger met het ingieten van de paplepel heb ik FC Twente-koorts opgelopen en gelukkig kom ik daar niet van af. Misschien valt het wel onder de noemer ‘mosterd na de maaltijd’, maar hier wil ik mijn pa nog graag voor bedanken! Hoogstwaarschijnlijk was ik anders ook wel een supporter van FC Twente geworden, maar de paplepel blijkt één van de betere marketinginstrumenten bij de werving van supporters. Als voetbalsupporter kijk je elke keer weer uit naar een matchday. Na een aantal werk- of schooldagen is het weer tijd voor de nodige dosis gezonde Twentse adrenaline. En laten we eerlijk zijn, deze adrenaline wakkert aan zodra het officieel matchday is!

Zaterdag 14 maart 2015 – 0:00 uur:
Het is weer zo ver: MATCHDAY! Groepsapps lijken weer even te ontploffen en voor mij is het tijd om Facebook ervan te laten doordringen dat onze trots deze dag weer mag aantreden. We gaan ook maar gewoon mee met de evolutie van het netwerken. Van “Goedemorgen meneer, is uw zoon ook thuis? Ik wil even vragen hoe laat hij naar Diekman gaat” naar “Ons FC Twente heeft je uitgenodigd voor het evenement “FC Twente – PEC Zwolle”. We hebben er mee te dealen, net als met het feit dat FC Twente hoogstwaarschijnlijk even een pas op de plaats moet maken. Geeft ook niet, want matchday blijft matchday en FC Twente blijft van ons!

12:00 uur:
Tijd om te verzamelen. Matchday heeft weer eens een dubbele betekenis, aangezien er vandaag weer een wedstrijd met het eigen team gespeeld wordt. Nog even snel de tas inpakken, met de gedachte al bij FC Twente – PEC Zwolle. Muntjes voor in het stadion mee, oplader voor de mobiele telefoon mee, seizoenskaart in de knip en ooh ja, voetbalschoenen en skendekkers zijn ook wel handig. We spelen misschien wel op kunstgras, dus ook de boots met kleine noppen gaan mee. “Hopelijk ben ik na de wedstrijd op tijd bij de bus”. Eerst maar even de kunstgrasweide in. Ook teamgenoten blijken deze dag mee te leven met de Twentesupporters. Het lijkt er zowaar op dat ook sympathisanten van andere eredivisieclubs ons de drie punten wel gunnen. Bij ons als Twentefans ontstaat onderhand weer het oergevoel van “Wij tegen iedereen”, maar een groot deel van “iedereen” blijkt ook met ons mee te leven. Het verandert verder niets aan de gedachtengang: “Het wordt tied veur dree punt’n in de tasse, verdomme!”

15:45 uur:
Einde wedstrijd, met opgeheven hoofd met 1-0 ten onder tegen de koploper, op naar de volgende wedstrijd van vandaag. DE wedstrijd! Douchen, omkleden en voort eem een pleer gas geem! 16:40 uur: Eenmaal gearriveerd op de plek van vertrek is een ieder al aan het bakkeleien over de mogelijke uitslag. De één heeft onwijs veel vertrouwen, terwijl de ander totaal niet weet wat hij of zij moet verwachten. Gezellig is het sowieso, wat niet geheel onbelangrijk is. De sfeer zit er goed in, boombox aan, stadionstem testen, proost!

17:45 uur:
De bussen arriveren nabij onze Grolsch Veste. Vanaf dit moment waait iedereen uit. De één gaat naar het supportershome bij Vak P of de Kantine aan de andere korte zijde, terwijl de ander er nog een poar wil neem’n bie de busse. Een ieder wenst elkaar succes. Knuffel d’r bie en goan! Nog eem langs de altijd-prijs-muur bie de snackwagen veur de Veste en de man in de spoortunnel verblijden door in te gaan op zijn: “Wedstrijdprogramma! 1 euro!”. Vervolgens schreeuwen we als reactie nog één keer “Twee keer vieftig cent mag ook!” en we sluiten het tafereel weer af met een handshake en een succeswens, want ook na de tunnel scheiden de wegen van supporters met wie je in de bus zat.
“Tot over drie punten hè!”

18:15 uur:
“Misschien brengt het geluk als ik niet meteen bier haal”, denk ik nog. Domme gedachte, want ik heb eigenlijk mietersveel zin in een goudgele rakker. In het stadion kom je de bekenden vanuit je eigen vak weer tegen en maak je her en der snel even een praatje. Vervolgens vlot naar boven, want de sfeeractie zal vast een mooi beeld opleveren, wat hoogstwaarschijnlijk niet snel van je netvlies verdwijnt. Althans, het zal zeer zeker blijven hangen. Snel graai ik de flyer achter mijn stoeltje weg, want FC Twente blijft van ons! You’ll Never Walk Alone pompt uit de stadionspeakers en de adrenaline is weer aanwezig. Let’s get ready to rumble!

19:15 uur:
0-0 bij rust. Rap an noar de kantine onder de tribune. Poar neem’n!

19:30 uur:
Op naar het vak, biertje mee en hopen op het beste. Gedurende de wedstrijd lijkt het ondanks aardige kansen op een 0-0 af te stevenen. In de 77^e minuut maakt Oe A Tapia aan deze verwachting een einde. Mokhtar versierde even daarvoor een hoekschop, die vervolgens door onze parel uit Peru in de verre hoek wordt binnengekopt. Een korte cursus “De Grolsch Veste in extase brengen” is aan Renato Tapia wel besteed. Vijf minuten later staat Youness Mokhtar wederom aan de basis van een Twentse treffer. Na het veroveren van de bal op de helft van PEC Zwolle krijgt hij het Twentse publiek op de banken. Een rush, een geplaatst schot, een redding van de puik keepende Warner Hahn en daar is ie weer hoor! Hakim Ziyech, de man die FC Twente in Tilburg met twee treffers een punt bezorgde, schoot hoogstpersoonlijk de aspiraties van PEC Zwolle voor deze avond aan diggelen met een enorme ontlading bij spelers en publiek als gevolg. Wat een weelde. Een gevoel waar je zo lang naar hunkerde, is dan eindelijk weer daar! Het oergevoel van ‘wij tegen iedereen’ wordt nog weer even aangewakkerd. Na het laatste fluitsignaal volgt een orkaan van geluid die grotendeels voortkomt uit opluchting. Ik heb alweer zin om de medesupporters in de bus te begroeten. Een leuke busreis zou het zeker worden. Ik kan verklappen; dat werd het ook! Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen..

Epi, Jeuring, Theo..
Sanchez Torres, Nkufo..
Sander Boschker en Joop..
Wie goat weer noar huus!

Van gifbeker naar KNVB-Beker?

De Tilburgse Kruikenzeikers scheten vast en zeker Tricolores stront toen ons FC Twente onder leiding van scherpschutter Hakim Ziyech ten strijde trok met de aansluitingstreffer en de gelijkmaker als gevolg. De Twentse hulptroepen waren enkele minuten voor het ‘staakt het vuren’ al uitgeput van het intense gevecht en de opmars. In de frontlinie werd in de laatste minuten dan ook geen schade meer aangericht.

Een puntje in Tilburg met de hartstochtelijke support van de meegereisde Twentefans als lichtpuntje. In het uitvak was de sfeer wederom goed, zoals eigenlijk bij elke uitwedstrijd van FC Twente wel het geval is. Zingen totdat je stembanden scheurtjes vertonen en bij doelpunten juichen alsof je de cup met de grote oren gewonnen hebt. Over de cup gesproken, daar doen we gelukkig nog volop in mee. Met de halve finale op 7 april is de Kuip voor 50% in zicht. In bekerwedstrijden is het vaak een spreekwoordelijk dubbeltje op zijn kant. Als wij er in een kolkende rode Veste nou eens voor zorgen dat dit dubbeltje haast wel de goede kant op moet vallen, zullen onze helden van de velden vast en zeker bereid zijn een stapje extra te zetten. Een schepje erbovenop, een tandje erbij of een ander cliché uit de voetballerij. Wij willen graag passie, strijd en een overwinning zien. Captain Andreas Bjelland heeft te kennen gegeven dat de boys in red graag onvoorwaardelijke steun van de supportersschare ontvangen. Een eerlijke deal, dacht ik zo.

Zaterdag is de generale repetitie. FC Twente – PEC Zwolle. 24 dagen voordat de strijd tussen deze titanen nogmaals losbarst. Andreas, ik zal het even in het Engels vragen: “Shall we make a deal? As supporters we’ll give you support to the max! Can you give us a victory against PEC Zwolle? In about twentyfour days, I’ll ask you the same question.. Thanks in advance, mate!”

Kunnen we voor zaterdag alvast een bestelling plaatsen naast de bestelde drie punten?
“2 broodjes beenham en 6 pils graag! Doe er trouwens maar een lekker gifbekertje bij..”
Kom maar op met die extra gifbekers. Die drinken we met (club)liefde op!
Tot zaterdag!

PS: Andreas, do we have a deal?

KNVB verstopt afgepakte drie punten in Chillburg

Drie punten in mindering voor FC Twente. Hoe vaak moeten we dit vandaag en de komende dagen nog aanhoren? Twentefans zullen er bij de eigen voetbalclub en op het werk wel weer van langs krijgen. Het gespreksonderwerp van de dag. Volgens vele media is het vijf voor twaalf. Ik zou zeggen: “leer klokkijken en ga sensatie zoeken bij je eigen club, als je die hebt”. Het is geen vijf voor twaalf, het is nu etenstijd. Het is onze club die in nood is. Heb je hart voor deze club? Laat dat dan nu zien.. FC Twente is mijn club!

Dat het bij FC Twente op het veld allemaal even niet wil vlotten, dat ziet iedereen. Een blinde kan het zelfs al bijna zien en een doof persoon zou het geluid van de malaise bijna kunnen horen. Twentefans kunnen niet veel anders doen dan steun betuigen, Ibrahimivić bij elkaar drinken met Twentepils en toezien hoe het er op het veld aan toe gaat. Het zwaaien met witte doekjes is een onnodige bezigheid. Het probleem lijkt onderhand al veel groter te zijn dan de wanprestaties onder de niet zo bezielend ogende leiding van Alfred Schreuder en zijn dug-out-kornuiten. Drie punten in mindering vanwege financiële onkunde. Waarom zijn de supporters hierin voorgelogen? Waarom werd alle commotie rondom de financiële situatie bij FCT steeds maar gebagatelliseerd? Supporters van FC Twente, jong of oud, man of vrouw, rijk of minder rijk.. Samen vormen zij een groot hart voor de club. Je vertelt je liefde toch altijd alles? Onze liefde voor FC Twente is groot, maar is die liefde wel zo wederzijds?

Er wordt uiteraard ook gekscherend gedaan over de huidige situatie bij onze Trots uit het Oosten. Deze berichten met een knipoog zijn allemaal leuk en aardig, maar het roer moet wel om. De puntenmindering moet voor de spelers een noodsignaal zijn om echt hard te gaan werken voor drie punten per wedstrijd. Een ieder die werkt, moet op zijn werk ook presteren. Bij wanprestaties staat je baan en je financiële toekomst op het spel. Dit is kort door de bocht gezegd het leven van een supporter. Het leven van een speler van FC Twente lijkt vanaf de tribunes heel anders voorgespiegeld te worden. Als spelers een wanprestatie leveren, gebeurt er vrijwel niets. Misschien krijgen ze een boete die ze vervolgens met gemak kunnen ophoesten, maar geen ontslag. Ontslagen worden kan bij FC Twente niet eens, want ook dit kost de club weer teveel knaken. Bij wanprestaties kunnen spelers tijdelijk teruggezet worden naar Jong FC Twente, waar ze ineens wel blijken te kunnen presteren. Waar Jong FC Twente de goede weg is ingeslagen, lijkt de hoofdmacht van FC Twente compleet te verdwalen in de te bewandelen wegen. De eerstvolgende weg gaat vrijdag naar Tilburg. Zelf heb ik hoopvol “Driepuntenparty in Chillburg” in mijn agenda gezet. Want een supporter moet altijd blijven vertrouwen in de club. In goede, maar vooral in slechte tijden horen supporters er te zijn voor de club en voor de spelers die het op het veld moeten doen.

Het zijn intens donkere dagen voor FC Twente. Tijdens de vorige crisisperiode bleef de club ternauwernood overeind. Zo’n periode hoop je niet nog een keer mee te maken, maar toch is het blijkbaar zo ver. Laten we hopen dat dit “slechts” zo’n dip is zoals ze bij Feyenoord en PSV ook gekend hebben. Deze clubs kwamen er weer bovenop en de situatie bij de Rotterdamse Eredivisieclub is op dit moment het voorbeeld voor FC Twente. Nu MOET de jeugd wel een kans krijgen. Twentse talenten komen eraan! Jong FC Twente zal volgend jaar jammer genoeg niet meer in de Jupiler League te bewonderen zijn. De wedstrijden zullen weer afgewerkt worden op het trainingscomplex in Hengelo, waar over het algemeen meer volk komt kijken dan in het stadion. Alleen FC Twente, PSV en Ajax konden vooralsnog profiteren van de voordelen van de Jupiler League, maar overige Eredivisieclubs hebben dit voordeel niet gehad. Dit voordeel blijkt bij de hoofdmacht van FC Twente nog niet in goede prestaties te resulteren, dus de terugplaatsing van Jong FCT naar de beloftencompetitie is zo’n ramp nog niet.

We moeten accepteren dat het wellicht even magere seizoenen gaan worden, maar zodra het stadion in bezit van de club is, kan FC Twente weer investeren in het voetbal. Wat dit seizoen betreft is het toch echt een keer tijd om te gaan vlammen! De ultieme hoofdprijs is de KNVB-Beker, maar eerst is het tijd om de drie verloren punten weer op te halen. Naar verluid heeft de KNVB ze verstopt in Chillburg. Ik ben erbij, ik sta achter de club en ik blijf m’n seizoenskaart uiteraard alsmaar verlengen! Jullie ook?

Twente komt eraan!
Als we winnen, ga ik los..
Bij verlies, dan blijf ik trots..
FC Twente, heel m’n leven lang!

Ni Hao Mister Alfred Schreuder, Watskeburt?

Ni Hao Mister Alfred Schreuder,

Een dag geleden ging onze trots ten onder temidden van het Haagse feestgedruis in het Chinees-getinte groen-gele Kyocera-stadion. Zoals beloofd reageer ik op deze gebeurtenis door mijn pen annex toetsenbord te laten spreken. Ik beloof plechtig dat ik met realiteitszin en op secure wijze mijn hersenspinsels zal verwoorden.

Allereerst moet ik eerlijk zeggen dat ik tevreden ben met de behaalde resultaten en de daarbij behorende punten in het jaar 2015, los van gisteravond en los van de vrij onterechte nederlaag in de Rotterdamse Kuip. De wijze waarop veel van deze zeges tot stand kwamen wekt echter niet bepaald een gevoel van voldoening op, de knappe thuiszege tegen AZ in de kwartfinale van het bekertoernooi daargelaten. In een vertrouwd 4-3-3-systeem lukte het onze Twentehelden om met lef, passie en strijd het klapvee van Alkmaar compleet van de mat te spelen. Een grasmat die op dat moment nog enigszins het aanzien waard was. Het gaat wel heel erg ver als we als supporters zijnde u de schuld geven van de belabberde grasmat, meneer Schreuder. Afijn, terug naar gisteravond, terug naar Den Haag, terug naar de zure nederlaag bij de jubilerende ooievaars.

Hoe kan het, Alfred? Ongetwijfeld zal dit ook in jouw gedachten hebben rondgespookt, vlak voor je vertrek naar Dromenland. Eigenlijk hoop ik niet voor je dat je echt over de vernaggelde werkdag van alle trouwe Twentse uitsupporters hebt gedroomd, refererend naar mijn Facebookbericht van gisteravond na de wedstrijd tegen ADO. De focus moet immers ook weer gewoon op de thuiswedstrijd tegen Excelsior Rotterdam gericht worden. Wederom op dat belabberde veld, waar we blijkbaar meer succes op hebben dan op een strakke neppe grasmat zonder oneffenheden.

Is het een ‘bewussie’ dat het eigen veld in onze mooie rode Veste in een griezelig kort tijdsbestek zo gruwelijk naar de tering wordt gelopen? “Vol d’r op klapper’n” blijkt op een baggerveld beter te lukken met onze Twentehelden, die stuk voor stuk overlopen van talent, al komt dat er niet altijd even goed uit. Lachman (of Laksman, zoals hij al gekscherend genoemd wordt, waar ik zelf niet echt om kan lachen, aangezien eigen spelers juist gesteund dienen te worden) lijkt de gebeten hond van de verloren uitwedstrijd tegen ADO Den Haag te zijn, al heb ik hem ook goede dingen zien doen. Zelf reageerde je voor de camera’s van FOX geïrriteerd toen de journalisten negatieve uitlatingen over Lachman probeerden te ontfutselen en dat is je goed recht. Ondertussen zie ik dat Wout Weghorst zijn clubje Heracles na formidabel voorbereidend werk van Brahim Darri en Bryan Linssen met een prachtige kopbal op een 2-1 voorsprong zet. Wat had ik graag gezien dat FC Twente gisteravond zo’n mooi opgezette aanval op een dergelijke wijze afgerond had. Onze Hakim Ziyech had het echter niet helemaal op z’n heupen op deze woensdagavond. Luc Castaignos kreeg niet de gewenste ballen en had op enkele momenten wellicht toch eens zelfzuchtig moeten zijn en ADO-doelbewaker Martin Hansen onder vuur moeten nemen. De verslaggever verwoordde tijdens het duel perfect hoe de zaken ervoor stonden: “FC Twente beschikt over een hoop talenten, maar ADO speelt vanavond meer als team”. Eens te meer is gebleken dat een hecht team succesvoller is dan een groep individuele talenten.

Hoe komt het dan dat FC Twente wel de sterren van de hemel speelt in de thuiswedstrijd tegen AZ Alkmaar? Wij Twentefans hadden gehoopt dat dit het keerpunt was. FC Twente heeft toch ook een hecht team? Of verkijken we ons daar nou op? Ze zijn zelfs op eigen initiatief nog samen op reis geweest naar Spanje. Dat zie ik een groep Einzelgängers niet zomaar even doen. Kunnen onze spelers niet omgaan met de alsmaar wisselende spelsystemen en speelstijlen? Daar wordt toch op getraind?

Alfred, ik mag dan geen enkel TC-diploma in bezit hebben, maar als supporter geef ik je graag deze tip mee: “Speel 4-3-3, benut de uitzonderlijke kwaliteiten van elke speler en geef jonge creatieve spelers de kans zodra het de gevestigde orde binnen de basis-elf een periode niet lukt”. Er staan genoeg jonge spelers te popelen om hun kwaliteiten te etaleren op het hoogste niveau van Nederland. Tapia en Ould-Chikh hebben bewezen op frivole wijze met passie en lef te kunnen spelen. Dit gaat soms fout, maar de supporters zullen daar niet om malen. Supporters komen naar het stadion voor enkele ingrediënten, los van de ladingen pils, de broodjes beenham en de versnaperingen bij de snackwagens rondom het stadion:

Strijd! Passie! Vechtlust! Beleving! Lef!

Daarvoor komen wij graag naar de stad van het eindpunt van de trein. Voor Nederlandse begrippen hoeft bijna geen mens er te zijn. Bijna geen hond gaat zo ver mee, maar wij zijn trots op Enschede! Zaterdag zitten we er weer, vol goede moed, in de hoop op drie punten. Ik zal naar je zwaaien na de wedstrijd, vanuit Vak 123, met pils in de andere hand. Want in Vak 123 proberen we nog steeds met z’n allen Ibrahimović bij elkaar te tanken. Hopelijk kunnen we zaterdagavond vlak voor het inzetten van “Epi, Jeuring, Theo” nog even zingen: “Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk”..

Tot dan, Alfred! En doe de groeten aan Henk. Ik denk trouwens dat hij de Mol is.

© W. Swam